Wat wel, wat niet, wie wel, wie niet?!

Op ons eerste blog hebben we meerdere reacties gekregen over het meisje met het waterhoofd, met de vraag of die rolstoel niet aangeschaft kan worden voor haar. Daarom wil ik in dit blog even stilstaan bij de keuzes die wij moeten en willen maken, dus kort gezegd waaraan we het sponsorgeld besteden.

Elke dag komen wij situaties tegen die triest, zielig en onwenselijk zijn en het liefst zou je alle problemen willen oplossen. Natuurlijk kan dit niet en daarom maken wij met elkaar en met de medewerkers van FOHO afwegingen wie, wat en hoe we kunnen helpen.

Gewoon doodleuk geld afgeven werkt niet, want grote kans dat dit geld aan andere dingen wordt uitgegeven dan waar het voor bedoeld is. Een rolstoel aanschaffen voor zo’n 500 dollar is dan ook niet verstandig, want als de familie in geldnood komt, is de kans aanwezig dat de rolstoel verkocht wordt.

Zoals altijd proberen we het geld te besteden in de vorm van materialen of een dienst zoals het bouwen van een stove, latrine of kitchenconstruction. We hebben regelmatig sponsorgeld uitgegeven aan bedden, matrassen, dekens, sportartikelen, de bakery, de watertank, meubels, e.d. voor FOHO waarbij we eisten dat het aangeschaft werd tijdens ons verblijf.

Als er meerdere situaties, dus meerdere gezinnen zijn die dringend behoefte hebben aan iets noodzakelijks, kijken we wat het gezin zelf kan doen en of dit gezin zelf het geld hier voor bijeen kan brengen. Zo zagen we bij de familie van het meisje met het waterhoofd, dat er een goedlopend kraampje is waar eten verkocht wordt. Bijna iedereen eet hier op straat, dus toen wij er waren om de stove te bouwen, kwamen er veel mensen langs voor hun ontbijt; matooke of zoete aardappel. Zo gaat dat ook met lunch en diner. Het meisje draagt altijd luiers en fatsoenlijke kleding en droeg de laatste keer zelfs beugels aan haar benen. Dit betekent dat deze familie draagkrachtig is. De uitdaging voor hen is alleen om elke keer wat geld apart te houden.

Wat het gezin in Buggya betreft, wat ik al sinds 2011 probeer te helpen d.m.v. het bouwen van bijv. een stove en latrine, gaat het om een gezin wat zelf niet daadkrachtig is, nauwelijks inkomen heeft en weinig mogelijkheden heeft om inkomen te gaan krijgen. Gelukkig gaan er op dit moment 3 kinderen naar school, al is het zonder uniform en zonder betaling van lesgeld waardoor ze geen examens mogen doen. Dolgraag zouden we hen uniformen willen geven, maar welke garantie is er dat ze het schooljaar kunnen afmaken?! We zouden kunnen overwegen om voor het laatste semester het schoolgeld direct aan de school te betalen, maar ik weet ook dat de kinderen vaak genoodzaakt zijn om thuis te blijven van school om mee te kunnen werken. Dit is dus nog een lastige overweging, al neigen we wel naar het regelen van beide zaken. Juist omdat deze moeder echt alles doet wat in haar vermogen ligt om goed voor haar gezin te zorgen en het een heel lieflijk gezin is.

Het meeste sponsorgeld willen we besteden aan de straatkinderen van FOHO zelf, want dat blijft toch het hoofddoel, alleen weten we op dit moment niet wat er nog nodig is. Er is nu n.l. al een watertank die altijd vol is, omdat het water van de daken middels goten naar de tank loopt. Er is elektriciteit, alle gebouwen zijn afgebouwd, er zijn een laptop en printer en er is personeel. Ook gaan de aanwezige kinderen naar school. De bijdrage die we nu dus leveren, is o.a. het verven van de kozijnen en deuren, onze aandacht voor hen, het sporten en spelletjes doen met hen en de tips en adviezen die we de medewerkers geven en die zeer gewaardeerd worden.
Door onze bijdrage is het eten en de school van de kinderen de komende tijd gegarandeerd. Ook wordt er van deze bijdrage gereisd naar de verschillende dorpen en communities voor huisbezoeken, het afnemen van HIV-testen, e.d.

En de kleinigheidjes die we meegebracht hebben, zoals de ballen, de schoolspullen, de kleding, de petten, de spiegeltjes en de smartgames, geven we aan bepaalde mensen of gebruiken we met hen; gewoon omdat het kan, omdat ze het zelf niet hebben of kunnen kopen en omdat zij er veel plezier van hebben. En ja, als ze iets weer verkopen omdat ze op dat moment geld nodig hebben voor bijv. eten, dan is het vast hun weloverwogen keuze, gaat het niet om kostbaarheden en hebben ze er in ieder geval een tijdje plezier van gehad.

Ik hoop dat ik een beetje duidelijk heb kunnen maken wat we wel en niet doen met het sponsorgeld wat velen van jullie hebben gegeven en hoe we onze keuzes maken.